الان که می‌نویسم فرودگاه مسکوییم و تا چند ساعت دیگه برمی‌گردیم ایران به امید خدا. رفته بودیم دانشگاه MIPT مسکو برای شرکت در Moscow Workshops Pre-Finals که هر سال قبل از World Finals برگزار می‌شه و تیم‌های دانشگاه‌های مطرح دنیا درش شرکت می‌کنن. امسال هم جور شد و با کمک دانشگاه عازم این کمپ شدیم. ۶+۱ روز کانتست دادیم و هر بار هم بعد از کانتست جمع می‌شدیم و توضیح راه حل همهٔ سوال‌ها رو که قبلا آماده‌ کرده بودن برامون می‌گفتن (Endogarion مربی تیم MIPT راه حل‌ها رو توضیح می‌داد) و بعد هم فرصت داشتیم که سوال‌های کانتست‌های قبلی رو حل کنیم و بفرستیم یا اصطلاحا Upsolve کنیم. حقیقتا با سوال‌های جونداری رو به رو شدیم و تا حدی هم برامون غافل‌گیر کننده بود. روز اول رو خوب شروع کردیم و سوال اول رو اولین تیم حل کردیم ولی آخر سر یه سوالی که خیلیا زده بودن رو حل نکردیم (آسون بود ولی آخرین لحظات حل شد) و  با حل ۵ تا سوال از ۱۳ تا ۱۱م شدیم. این تازه شروعش بود. روز بعد تو ۵ ساعت فقط ۲ تا از ۱۱ تا سوال رو حل کردیم و ۲۲م شدیم. این بار هم یک سوال که حل شده بود رو نتونستیم اکسپت کنیم با ده تا سابمیت و بعد دیدیم که یک باگ ساده داشتیم. اگه فکر می‌کنید این بدترین روز بود باید بگم که اشتباه کردید. چون روز سوم همین دو تا سوال رو هم نتونستیم حل کنیم و تو طول ۵ ساعت فقط تونستیم ۱ سوال تو یک ساعت اولش حل کنیم! فکرشو بکنید! ۱ سوال از ۱۰ سوال. سخت می‌گذره واقعا!
    ولی روزای بعد اینطوری نموند. جدا از اینکه سوال‌های کانتست‌های قبلی رو تا حدی آپسالو کردیم، کانتست‌های خوبمون هم شروع شد. روز چهارم از ۱۳ تا سوال ۸ تا رو حل کردیم و ۶م شدیم. یه سوال رو چند بار دیباگ کردیم تا اینکه پنج‌ دقیقهٔ آخر اکسپت شد و اومدیم بالا! روز بعدش بهترین نتیجمون رو گرفتیم. از ۱۳ تا سوال ۷ تا رو حل کردیم و ۴م شدیم. جالبیش این بود که ۵ دقیقه به پایان یه سوال و ۴ دقیقه به پایان یه سوال دیگه رو اکسپت کردیم و خب خیلی حال داد! روز بعد روز ششم بود و این دفعه ۵ تا از ۱۰ تا رو حل کردیم و باز ۶م شدیم. آخرش که رتبه‌بندی کلی دادن ما شده بودیم ۹م و در مجموع دو تا کمپ مسکو و مسقط و غیرحضوری‌ها هم ۱۶م شدیم. این بین یک روز تعطیل هم داشتیم که خاطرات اون روز همراه بقیه خاطرات این روزها اینجا هست: https://t.me/acmdiary
بعد از ۶ تا کانتست فستیوال MosCode بود. خیلی نمی‌دونستیم چه خبره ولی دیدیم که خیلی جدی می‌گیرنش و براشون مهمه. روز اولش مسابقهٔ AI بود و ما نرفتیم و نشستیم آپسالو کردیم. روز دومش امروز بود که به سبک World Finals بود کاملا و بادکنک می‌دادن و غیره.. D: چند تا از بزرگان از جمله Petr هم بودن. خیلی بهینه عمل نکردیم و در نهایت هم ۸ تا حل کردیم ولی بد نبود. می‌تونستیم یکی دیگه هم حل کنیم. دیگه فرصت نشد بمونیم برای اعلام نتایج و اومدیم فرودگاه. چیزی که به نظرم این کمپ برامون داشت مواجهه با سوال‌های قدری بود که بهشون برخوردیم و به بهانهٔ اونا چیزای جدید یاد گرفتیم. چیزایی که شاید تا حالا زیاد جرئت نکرده بودیم بریم سراغشون ولی به بهانهٔ این کمپ یادشون گرفتیم و اعتماد به نفس بیشتری هم برای حل اینجور سوالای سخت پیدا کردیم.
    خب تا اینجا که بیشتر آمار و ارقام عملکردمون رو گفتم. چند خط هم دلی می‌خوام بنویسم تو این فرصت باقی مونده. خیلی سریع گذشت این چند ماه و کلا دو هفته مونده. راستش رو بخوای تجربهٔ ای‌سی‌ام به نظرم یه بازی خیلی جذابه. اصطلاحا یه Sport به حساب میاد. یعنی لزوما چیزی نیست که با تجربهٔ دنیای واقعی بخونه، چون چالش‌های دنیای واقعی بلندمدت ترن و اصلا مثل یه مسابقهٔ سرعتی ۵ ساعته نیستن. ولی به جاش تا دلت بخواد پره از هیجان. جدی می‌گم،‌ هیجان بالایی داره واقعا و  آدم رو درگیر خودش می‌کنه. جای خودش واقعا جذابه چالش ای‌سی‌ام و این که توی یه زمینه‌ای که دیدن پیشرفت توش راحته تلاش جدی کنی و قدم به قدم پیشرفت کنی و ببینی که می‌شه واقعا جالبه. از این نظر ای‌سی‌ام کنار چیزایی که یاد آدم می‌ده بهانهٔ خوبیه برای پشت کار به خرج دادن. اما یه ویژگی دیگه‌ای هست که ای‌سی‌ام رو متفاوت می‌کنه و دوست‌داشتنی‌تر و واقعی‌تره. و اون هم تیمی بودنشه. این که واقعا تیم باشید و با هم‌دیگه و برای هم‌دیگه تلاش کنید فوق‌العادست. طوری که سعی می‌کنید توانایی‌های همدیگه رو بهتر بشناسید و به هم اعتماد کنید و واقعا همکاری کنید. فکر می‌کنم پررنگ‌ترین چیزی که از دوران ای‌سی‌ام به خاطرم بمونه این تیم بودن باشه. چه تیم بودن در زمان کانتست و چه تیم بودن بیرون از کانتست همراه با خاطره‌های پر شمارش!
خب الان دیگه تو هواپیماییم و باید کم‌کم برم.. دوست داشتم این‌ چند خط رو پیش از پایان این دوران یه بار تعریف کنم. می‌ریم که این دو هفته هم آخرین تلاش‌هامون رو بکنیم تا روز مسابقه به امید خدا :)